Med dagens flyprisar er ikkje ein tur til England noko som dømer ein til graut og knekkebrød i veker etterpå. Men eg hadde bestemt meg for at gjensynet med Topsham skulle vente til Topsham ropte på meg. Og tre år etter avskjeden kjende eg det klart og tydeleg, no var det på tide å gå The Memory Lane! Det fall så høveleg saman med at eg skulle på dametur til Oxford og Bath. Deretter var det berre ein liten togtur frå Bath, så var eg der. Rom var tinga på The Globe, første natta hadde eg med eit reisefølgje på seks, men det minka etterkvart.
The Globe
Det meste var som før, men endå eit par eigedomsmeklarar hadde rana til seg utstillingsvindauge i Fore Street, ein altfor vanleg trend i altfor mange byar. Men den sinnsrofremjande utsikta over Exe var som før.
Sinnsro-utsikt
Og Jim var i vinbutikken sin, Arthur i slaktarbutikken sin, ikkje eit vareslag hadde skifta plass i den vesle coopen og alle pubane var som før. Eg drog med meg reisefølgjet mitt på pub crawl første kvelden, vi rakk tre av The Topsham Ten – pysar! The Bridge Inn (”dronningpuben”) var sjølvsagt ein av dei, som alltid ein fulltreffar. Vi vart serverte 1/3 pints, slik at vi skulle greie å smake på flest mogleg ølsortar.
Utsikt frå brua ved Bridge Inn
Det er no ti år sidan det store dronningbesøket og 111 år sidan noverande eigarfamilie tok over, så dei har fått laga eit spesialbrygg, 111 ale, som Dronninga og Hertugen av Edinburgh hadde sagt ja takk til å få ei kasse av. Ja, sjøla på The Inn har til og med vore i ”evening reception” på Buckingham Palace saman med mellom andre kjendiskokken Gordon Ramsey – store ting! Og der sat altså vi, lærarar frå ei Trøndelagsbygd og var borti ein flik av eventyret.
111 Ale
Åleine att i Topsham eit par dagar seinare, kunne eg gong på gong konstatere at alt var som før. På The Globe serverte den same 60-talsblondina same utgåve av andesteik som før, vegen til Darts Farm var like trafikkfarleg for ein fotgjengar, kanskje var det ikkje same svaneparet som dreiv og lærte opp nye ungar nedom kyrkjemuren, det skulle likevel ikkje undre meg om det var så. Men organisten hadde kvitta seg med 70-talsbrillene!
Svanemor med nye små
Åleine att i Topsham eit par dagar seinare, kunne eg gong på gong konstatere at alt var som før. På The Globe serverte den same 60-talsblondina same utgåve av andesteik som før, vegen til Darts Farm var like trafikkfarleg for ein fotgjengar, kanskje var det ikkje same svaneparet som dreiv og lærte opp nye ungar nedom kyrkjemuren, det skulle likevel ikkje undre meg om det var så. Men organisten hadde kvitta seg med 70-talsbrillene!
Svanemor med nye små
Heldigvis fekk eg tak i siste nummer av månadsbladet The Estuary. Her var det ny redaktør, men på ingen måte ny lay-out. 70-tal, 80-tal, 90-tal og første decennium av 2000 har ikkje sett det aller minste redaksjonelle spor. Farga omslag, men elles fullskrivne A5-sider og eit vell av reklameannonsar som alle kunne ha blitt brukte til undervisning i mediehistorie. Innhaldet baud heller ikkje på overraskingar. Verda burde lære litt av The Estuary, stor ro og tryggleikskjensle sig over den som sit og bladar og les. Den lokale politikonstabelen har spalten sin der han skriv om det som har hendt siste månaden. To tilfelle av innbrot hadde det vore, begge medan huseigarane var heime. Den velviljuge konstabelen kom med eit prima råd: Lås frontdøra når du arbeider i bakhagen, lås bakdøra når du arbeider i framhagen, råda er hermed sende vidare. Elles hadde vore ein liten auke i ”anti social behaviour” i mai: unge menneske hadde sprunge ut og inn av godtfolks hagar og leikt gøymsle! Med god hjelp av Neighbourhood Watch hadde dei unge blitt identifisert og tilsnakka. Kvifor plage seg sjølv med å lese om tenåringsdrap i London i Daily Mail når ein kan lese oppbyggjelege soger i The Estuary?
Typisk tilfelle av Front Garden
The Toper skriv framleis vinspalten sin. Han skriv berre om vin som er å få kjøpt i Topsham. At det er store kjøpesenter i nærleiken, og at storbyen Exeter berre er ein ti minutts togtur unna, er ikkje hans sak. Ein handlar i Topsham. Slik er det. Denne gongen hadde han testa søte dessertvinar, men bortsett frå i spesialbutikken Topsham Vines, var det dårleg stelt med den slags. Han hadde trufast drukke seg gjennom det vesle utvalet som var på Coop, Topsham News og Mortimores, dei to siste av Brustadbu-typen. Dessertvinar kunne dei ikkje kallast, men var likevel ”worth the investment”. Venteleg ein kjekk hobby det der.
Topsham Wines i bakgrunnen
Det er og lokal lyrikk i The Estuary. Ingen tvetydige metaforar, ingen omhyggjeleg dulgde bodskapar som ein må tolke seg fram til. Nei, her er det beint fram med stødige enderim og i alle fall freistnader på jamn rytme. Ikkje lyrikk som kjem i Culture-magasinet i Sunday Times, men som kjem frå uforderva hjarte, heilt utan seinare generasjonars ironi-tendensar. Til minne om ei kjekk ettermiddagsøkt til dømes:
The Big Cream Tea on the afternoon of the 25th of May,
Heavy rain was forecast – but it was a lovely sunny day.
In back of the Church, cloths on the tables and flowers in a glass,
The serviettes all folded, to give a touch of class.
Slik kan ein altså ha det og ta det i ei verd så altfor full av vondskap; godt ver, duk og blomar på borda og bretta serviettar. Meir skal det ikkje til. Stopp jaget etter Louis Vitton og Manolo Blahnik. Sats på cream tea! (Som er scones med clotted cream og jordbærsyltetøy. I staden for clotted cream kan ein i Norge bruke gourmetrjome frå Røros.)
The Toper skriv framleis vinspalten sin. Han skriv berre om vin som er å få kjøpt i Topsham. At det er store kjøpesenter i nærleiken, og at storbyen Exeter berre er ein ti minutts togtur unna, er ikkje hans sak. Ein handlar i Topsham. Slik er det. Denne gongen hadde han testa søte dessertvinar, men bortsett frå i spesialbutikken Topsham Vines, var det dårleg stelt med den slags. Han hadde trufast drukke seg gjennom det vesle utvalet som var på Coop, Topsham News og Mortimores, dei to siste av Brustadbu-typen. Dessertvinar kunne dei ikkje kallast, men var likevel ”worth the investment”. Venteleg ein kjekk hobby det der.
Topsham Wines i bakgrunnen
Det er og lokal lyrikk i The Estuary. Ingen tvetydige metaforar, ingen omhyggjeleg dulgde bodskapar som ein må tolke seg fram til. Nei, her er det beint fram med stødige enderim og i alle fall freistnader på jamn rytme. Ikkje lyrikk som kjem i Culture-magasinet i Sunday Times, men som kjem frå uforderva hjarte, heilt utan seinare generasjonars ironi-tendensar. Til minne om ei kjekk ettermiddagsøkt til dømes:
The Big Cream Tea on the afternoon of the 25th of May,
Heavy rain was forecast – but it was a lovely sunny day.
In back of the Church, cloths on the tables and flowers in a glass,
The serviettes all folded, to give a touch of class.
Slik kan ein altså ha det og ta det i ei verd så altfor full av vondskap; godt ver, duk og blomar på borda og bretta serviettar. Meir skal det ikkje til. Stopp jaget etter Louis Vitton og Manolo Blahnik. Sats på cream tea! (Som er scones med clotted cream og jordbærsyltetøy. I staden for clotted cream kan ein i Norge bruke gourmetrjome frå Røros.)
Cream Tea
Eg fann og eit ”å så mykje betre vi hadde rett etter krigen”-dikt:
Pocket money had to be earned –
This harsh rule was quickly learnt,
Not like today where looks are fashion-
Our clothes an food were still on ration.
Second-hand clothes and borrowed bikes,
With school and dentists our only dislikes.
Simple pleasures was our code,
As after school – our bikes into the countryside we rode.
Eg fann og eit ”å så mykje betre vi hadde rett etter krigen”-dikt:
Pocket money had to be earned –
This harsh rule was quickly learnt,
Not like today where looks are fashion-
Our clothes an food were still on ration.
Second-hand clothes and borrowed bikes,
With school and dentists our only dislikes.
Simple pleasures was our code,
As after school – our bikes into the countryside we rode.
Devon countryside
Vakkert! Og så heilt i tråd med det Topsham eg har lært å kjenne, som heller lite deltakande observatør.
Hermed avsluttar eg Englandsberetninga. Det er ikkje så mykje respons å få. Har eg lesarar der ute?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar