Karen i Syden, del 4.

Puerto de Mogan, framhald.

Men no var ikkje Herr Ø og fru Bling dei einaste i vår vesle terrasseunivers. På den andre sida vår , tett inntil, hadde vi eit ektepar av engelsk ”grått gull”-typen. Eg som har finlese den sosialantropologiske boka Watching the English av Kate Fox, lever i stendig frykt for sosiale fadeser, Men etter eit nikk over første dessertforsyning og ein forsøksvis venleg kommentar frå mi side, vart vi spurde om kvar vi kom frå. Dermed var vi med eitt inne i interessant samtale, for det meste om Old England. Paret hadde budd i Cornwall, og det har vi og! Og dei bur no i Stratford upon Avon, ein ikkje heilt ukjend by. Det var faktisk så mykje interessant å snakke om at herr Ø. og fru Bling reint kom meg or sinn.

Men det vart morgon den fjerde dagen, og der var dei, ho og han. Eg vreid nakken mest or ledd då eg såg herr Ørn med hettegenser, kvit hettegenser, gamle kall, wannabe sofistikert, særleg! Til middag var dei først ikkje å sjå, og eg var i ferd med å skrive om heile Derrick-episoden: begge to forsvunne på Sydentur, lika funne dumpa i ein seglbåt. Eg hadde tidlegare på dagen sett ein staseleg norsk seglbåt i hamna som kunne vere av høveleg klasse. Men så kom dei! Ho i svart i dag, svart kjole med legglange tights (dress your age?) No hadde ho nok gått heile runden med gullblinget sitt, for i dag var Porno-Hagen-kjedet attende. Herr Ø hadde gjort eit klesmessig kvantesprang sidan den første kvelden. Han kom no i dongeribukse, men ikkje kva som helst dongeri som folk i hans alder kan finne på å ha på seg.

(Her må eg inn med ein lang parantes. Moteskribentane i The Times og Guardian, kanskje fleire og, men det er desse eg les, var ei tid opptekne av spørsmålet om folk som nærmar seg dei 50 i det heile skal tillatast plagg som hettegenser og dongeribukse. For hettegenseren var svaret eit klinkande klart NEI, medan det var noko meir debatt kring dongerien. Yndlingsskribenten min, Hadley Freeman i The Guardian foreslo som eit punktum i debatten at ein kunne setje alle over ca 48 på eit stort isflak og gje dei ein solid dytt i retning Nordpolen. Var det ikkje Die Endlösung Hitler kalla det?)

Herr Ø hadde grundig bleika, steinvaska og fake-sliten dongeri med baklommer som på ingen måte kunne kallast smålåtne, pynta med mørkeblått maskinbrodert mønster og ein uvanleg prangande logo, eg kom diverre ikkje nær nok til å lese. Ikkje om eg orka å tenkje ut fleire Derrick-episodar til ein så wannabe sophisticated, wannabe young, wannabe whateverheisnot-tyskert!

Exit Derrick!