Veskene mine, del 7

Så har vi altså kome til året 2009. I mai var eg på dametur til Oxford og Bath, ein slags repetisjon av tilsvarande tur i 2008, men då med andre damer.  Det vart ein framifrå tur, i Bath i aldeles sentralt plassert leiligheit, i Oxford på sjarmerande Bath Place Hotel.

http://www.bathplace.co.uk/

I 2008 hadde eg shoppingdebutert i Bicester Village, den desidert mest ettertrakta attraksjonen i GB for nyrike kinesarar, No skulle damene av 2009 og få vere med til denne shoppinghimmelen.

http://www.bicestervillage.com/en/plan-your-visit/about-bicester-village/about-bicester-village

 Inne i Mulberry-butikken peika den medfølgjande dottera på ei veske og sa at "her, mor, er nett den veska du sa for nokre år sidan at du skulle ha ein gong. Vi rekna til og med ut kor mykje vi kunne spare ved å reise til New York og kjøpe henne." Det vart aldri til at vi tok turen, men her var veska, altså, til og med billigare enn i NY. Men ein slange i shopping-paradiset var der: Reisefølgje Mette hadde kjøpt tilsvarande veske på Mulberry-fabrikken utanfor Bath året før. Og ein veit korleis det er når to damer kjem på fest med same kjole!  Mette forsikra imidlertid om at det var heilt greit, det er ikkje så ofte vi er ute og luftar vesker saman, og begge har vi andre vesker å velje blant.  Då eg kom heim, viste det seg at den andre Mette i mitt liv og har slik veske. Men vi er alle vener og vel forlikte.

Etterkvart har det vist seg at denne veska er vel så fin å sjå på som å bruke. Ho har ikkje all den innreiinga som Mandarina er så flink med, og ho må berast på Victoria-måten. Men kjekk å ha!  Denne veska burde ha vore eit verdig punktum for veskekjøpa mine, men slik vart ikkje det. Det vart likevel ikkje fleire vesker dette året, men ein staseleg berepose viste det seg at det vart. Då eg kom heim, såg eg eit avisbilete av eit par av døtrene til Bob Geldof med bereposar frå Temperley. Og du store styrelse; ein slik hadde eg og med frå England; sjå berre:

Blusen eg kjøpte var ingen stor suksess, knappane datt av, og stryking etter vask viste seg å vere svært arbeidskrevjande.

Eg kan ta med året 2010 i same slengen. Det meste av året brukte eg på sjukdom, men i desember var eg såpass at eg drog til Oslo på julehandel.  Det viste seg fort at berekapasiteten min på ingen måte var som før, og der, plutseleg, kom eg over ein raud MD-sekk, ein reint støvandes sekk, rommer mykje og er framifrå å bere, god investering.  Men eg hadde klede som høvde til raudt den dagen.  Det har eg ikkje støtt.

Berre ein bolk igjen no, følg med!

(PS - det har ikkje vorte så lukrativt å vere rosabloggar som eg trudde, ingen sponsorar har meldt seg, ikkje så godt som ein goodiebag!)